จดหมายรักจากศิลปินคาทอลิกชาวอิตาลีที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งถึงอีกคนหนึ่ง ดูหนังออนไลน์ “Pasolini” ของ Abel Ferraraนั้นห่างไกลจากความซ้ำซากจำเจของภาพยนตร์ชีวประวัติฮอลลีวูด ครอบคลุม 24 ชั่วโมงสุดท้ายของชีวิตของตัวละครในเรื่อง นี่คือหนึ่งในชีวประวัติภาพยนตร์ที่เข้าใจง่ายและลึกลับที่สุดที่สร้างขึ้นในช่วงเวลาหนึ่ง มันสมควรได้รับการเปรียบเทียบกับ ” สถานี Fruitvale ” (ซึ่งมีเอกภาพของเวลาและสถานที่ของอริสโตเติ้ล และในทำนองเดียวกันจบลงด้วยภาพกราฟิกและการฆาตกรรมในที่สาธารณะ) และ “ภาพยนตร์สั้น 32 เรื่องเกี่ยวกับ Glenn Gould” (ซึ่งพยายามนำเสนอผลงานของศิลปินเช่นเดียวกับกุญแจสำคัญ ในชีวิตของเขา) ไม่มีจังหวะหรือเหตุผลมากนักที่จะดำเนินไปในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และนั่นเป็นที่มาของเสน่ห์เช่นเดียวกับความหงุดหงิด
แน่นอนว่าหัวเรื่องคือ Pier Paolo Pasoliniผู้กำกับ “The Gospel ตาม Matthew,” “Teorama,” “The Canterbury Tales,” “Arabian Nights” และงานศิลปะคลาสสิกอื่นๆ Pasolini รับบทโดย Willem Dafoe เป็นปัญญาชนและศิลปินสาธารณะ ประเภทที่พบได้ทั่วไปในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 มากกว่าในปัจจุบัน เขาเป็นนักประพันธ์ นักเขียนเรียงความ และนักปรัชญา ตลอดจนนักเขียนและผู้กำกับภาพยนตร์สารคดี
ฤดูแห่งความประหม่า ฤดูแห่งความสกปรก ฤดูแห่งเลือด!
แต่เขาก็เป็นที่รู้จักกันดีในด้านการใช้ชีวิตของเขา ดูหนังออนไลน์ และวิธีที่เขาแสดงมุมมองของเขาเกี่ยวกับอิตาลี ตะวันตก และสังคมโลก—ของอารยธรรมทั้งหมดจริงๆ เขาเป็นคอมมิวนิสต์ ไม่เชื่อในพระเจ้า และวิจารณ์รัฐบาลเผด็จการ ทุนนิยม และจุดตัดของทั้งสองอย่างอย่างรุนแรง นอกจากนี้เขายังใช้ชีวิตที่ค่อนข้างเปิดเผยในฐานะเกย์ ซึ่งหาได้ยากในช่วงเวลาและสถานที่นั้น เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ 53 ปีในปี 2518 เมื่อเขาถูกทำร้ายจนเสียชีวิตและถูกวิ่งทับบนชายหาด ในเหตุการณ์ทุบตีเกย์ที่บางคนเชื่อว่าเป็นเป้าหมายการสังหารทางการเมือง ในช่วงเวลาที่เขาถูกสังหาร เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการแสดงบท “Salò หรือ 120 วันแห่งเมืองโสโดม” ที่โด่งดังที่สุดของเขาที่สร้างจากหนังสือของ Marquis de Sade
หากมีคนถามว่า “เกิดอะไรขึ้น” ในหนังเรื่องนี้ คำตอบอาจดูเหมือนเป็นการใส่ความ เราเห็น Pasolini ให้สัมภาษณ์ เราเห็นเขาร่างสตอรี่บอร์ด พิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์ดีดแบบแมนนวล และทานอาหารเย็นกับแม่ของเขา Susanna ( Adriana Asti ) และเพื่อนของเขา Laura Betti ( Maria de Medeiros ) ซึ่งรับบทเป็นคนรับใช้ Emilia ใน ” Teorema “” และจะกำกับสารคดีเกี่ยวกับชีวิตของปาโซลินีในปี 2544 เรื่อง “Pier Paolo Pasolini e la ragione di un sogno.” มีสองฉากที่ปาโซลินีขับรถอัลฟ่า โรมิโอตอนดึก ล่องเรือหาชายหนุ่ม และฉากหนึ่งใน ร้านอาหารที่เขากินเด็กทารก การสร้างความตายของ Pasolini ขึ้นมาใหม่เป็นหนึ่งในฉากที่ยาวที่สุด เป็นการตรึงกางเขนแบบหนึ่ง ทิ้งให้ Pasolini ไร้ซึ่งศักดิ์ศรี มีเพียงความทุกข์ทรมานและความเสื่อมโทรม เป็นภาพยนตร์ที่ฝ่าฝืน ยากต่อการรับชมพอๆ กับ ความโหดเหี้ยมในภาพยนตร์ Pasolini หรือสำหรับเรื่องนั้น ช่วงเวลาสุดท้ายของ Dafoe ใน ” The Last Temptation of Christ ” และ ” Platoon ” (เขาเสียชีวิตจากผู้พลีชีพมากมายบนจอ ทั้งหมดนี้น่าทึ่งมาก)
บางครั้งภาพยนตร์ก็หลุดจากการสังเกตธรรมดาๆ และเข้าสู่จินตนาการของพาโซลินี โดยฉายภาพโปรเจ็กต์ที่เขากำลังทำก่อนเสียชีวิต: นวนิยายและภาพยนตร์ การแสดงสลับฉากเหล่านี้ดำเนินไปนานกว่าในชีวประวัติทั่วไป เช่น หนังสั้นที่เกี่ยวข้องกับประเด็นเรื่องซึ่งใส่รองเท้าเป็นหนัง บางครั้งผลลัพธ์ที่ได้ก็รู้สึกเหมือนเป็นผลงานชิ้นเอกของภาพยนตร์เรื่อง ” Bad ผู้หมวด ” ของเฟอร์รารา ซึ่งเป็นภาพยนตร์อีกเรื่องเกี่ยวกับชั่วโมงสุดท้ายในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าจะเน้นไปที่ตัวละคร (และอันตราย) ที่แตกต่างออกไปมาก
ภาพลานตาในวันสุดท้ายของผู้สร้างภาพยนตร์ชาวอิตาลี ปิแอร์ เปาโล ปาโซลินี ในปี 1975
ไม่มีเหตุผลที่เข้าใจได้มากนักเกี่ยวกับวิธีการนำเสนอภาษาอิตาลี หนัง hd มีฉากยาวที่มีคำบรรยายครบถ้วนซึ่ง Dafoe พูดภาษาอิตาลี (ไม่เก่ง) ตรงข้ามกับเจ้าของภาษาที่พูดภาษาอิตาลี มีฉากที่ Dafoe พูดภาษาอังกฤษที่ไม่ออกเสียง ตรงข้ามกับนักแสดงชาวอิตาลีที่พูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงอิตาลี ในฉากอื่นๆ ทุกคนพูดภาษาอิตาลี แต่หนังบรรยายเฉพาะประโยคที่คิดว่าสำคัญเท่านั้น
และถึงกระนั้น ไม่ว่าการแสดงของ Dafoe จะมีกรอบในแง่ของการสื่อสารอย่างไร เขาก็น่าเชื่อถือ คุณเชื่อว่าเขาเป็นคนที่มีความเฉลียวฉลาดและความอยากอาหารเป็นเอกเทศ จนมีขีดจำกัดว่าเขาจะสามารถเข้าใกล้ผู้อื่นทางอารมณ์ได้เพียงใด (ดาโฟตอกย้ำบทแบบนี้เสมอ เมื่อไม่นานนี้เขาเล่นแวนโก๊ะใน ” At Eternity’s Gate “) งานของเขาที่นี่มีการผสมผสานระหว่างความอ่อนโยนและการท้าทาย ความสงบ และความไม่สงบในการทำงานของเขาที่นี่ มันแสดงให้เห็นทั้งชายคนนี้ว่าปาโซลินีเป็นอย่างไรและผู้คน คิด ว่าเขาเป็น เช่นไร วิธีที่พาโซลินีสวมแว่นตาของเขากับกุยโดอิน-” 8 1/2 สีดำอันหนาเตอะ” เฟรม วิธีการที่ละเอียดอ่อนแต่มั่นใจที่เขาเดินผ่านฉาก วิธีที่พาโซลินีพิจารณาผู้อื่นและตัวเขาเอง ทั้งหมดนี้เป็นผลผลิตจากนักแสดงผู้ฉลาดหลักแหลมซึ่งได้รับความไว้วางใจจากผู้กำกับ
“Pasolini” เป็นภาพยนตร์ประเภทที่คำว่า “ประสบความสำเร็จ” ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ เพราะถ้าคุณใช้มัน คำถามตามมาจะต้องเป็น “ประสบความสำเร็จตามเงื่อนไขของใคร” และคำตอบก็คือ “เงื่อนไขของ Abel Ferrara” หรือ “เงื่อนไขของผู้สร้างภาพยนตร์โฆษณาแทบทุกคน” จากนั้นคุณจะต้องตอบตามอัตวิสัยของคุณเองต่อภาพยนตร์ ซึ่งเหมือนกับการเดินข้ามหุบเหวบนกระดานที่คุณจะไม่รู้ว่าถูกยึดไว้อย่างถูกต้องจนกว่าคุณจะยืนอยู่บนนั้น นี่เป็นลักษณะเด่นของผลงานภาพยนตร์ของ Pasolini เช่นเดียวกับของ Ferrara (พร้อมกับความสนใจอย่างต่อเนื่องในความทุกข์ทรมาน ความทุกข์ทรมาน ความทรมาน กามราคะ และข้อห้าม) ทำให้โครงการนี้อยู่ในเกณฑ์ที่ดี ไม่ว่าคุณจะคิดว่ามันเป็นงานศิลปะที่สมบูรณ์ก็ตาม
ฉันพบว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ค่อนข้างไม่น่าพอใจในภาพรวม หนัง Netflixส่วนใหญ่เป็นเพราะต้องใช้เวลาพอสมควรในการอยู่ต่อหน้าพาโซลินี และปล่อยให้มันเห็นภาพของนวนิยายและภาพยนตร์ที่ยังสร้างไม่เสร็จที่เขากำลังสร้างในช่วงที่เขาถูกฆาตกรรม และการแสดงภาพเหล่านี้ให้ความรู้สึกเหมือนภาพยนตร์ของ Abel Ferrara ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก Pasolini มากกว่าภาพยนตร์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ของ Pasolini อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในระดับหนึ่ง สิ่งนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่การมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้งในฉากสลับฉากทั้งสองชุดนั้นยากที่จะหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง รู้สึกเหมือนว่าผู้สร้างภาพยนตร์ตรงไปตรงมาพยายามเข้าถึงจิตใจของศิลปินเกย์อย่างจริงใจแต่กลับล้มเหลว
อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน ไม่มีการปฏิเสธคาถาเอกพจน์ที่ “Pasolini”หนังออนไลน์ ฟรี ถักทอ โดยอาศัยความมุ่งมั่นอันดื้อรั้นที่จะทำตามท่วงทำนองของตัวเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างเสร็จและฉายรอบปฐมทัศน์ในปี 2014ดูหนังออนไลน์ 2023 และเผยแพร่เป็นโฮมวิดีโอ แต่ด้วยเหตุผลหลายประการที่ยังไม่ได้รับการฉายในโรงภาพยนตร์จนถึงตอนนี้ มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหนังที่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่เมื่อ 25 ปีที่แล้ว แต่ก็ต้องเนื้อหาที่อยากรู้อยากเห็นในตอนนี้ เฟอร์ราราเป็นผู้กำกับที่ก้าวข้ามยุคสมัยอย่างภาคภูมิใจ เขาเคยเป็นเสมอ—เฟอร์ราราเป็นผู้สร้างภาพยนตร์ยุค 70 ที่ขี้ขลาดและเร่าร้อนในหัวใจ ซึ่งค้นพบแนวทางของตัวเองในช่วงต้นยุค 90—แต่ความจริงยิ่งกว่านั้นในปัจจุบัน ครั้งหนึ่งเขาเคยติดยาและหันมานับถือศาสนาพุทธ เป็นคนยากไร้ในตำนาน ผันผวน และดุร้าย เขาเผาสะพานมากกว่านายพลวิลเลียม เทคัมเซห์ เชอร์แมนเสียอีก เขาไม่ได้สร้างรายการโทรทัศน์ ภาพยนตร์สนับสนุน หรือ “Body Snatchers ” และนักบินของซีรีส์ NBC เรื่องเก่า “Crime Story”) ได้รับการจารึกไว้ด้วยลายเซ็นอันโดดเด่นของเขา ซึ่งเหมือนกับกราฟฟิตีที่พ่นสีสเปรย์มากกว่าการประดิษฐ์ตัวอักษร เขาทำให้ตัวเองมีตัวตน ตกต่ำและสกปรก แต่มีความรู้และปรัชญา บางครั้งก็มีลักษณะแสดงออกซึ่งมักมีลักษณะสั้น ๆ ในโหมดศตวรรษที่ 20 ตามจิตวิญญาณของนักเขียนชาวอิตาลีบางคนที่เขาเติบโตมาด้วยความชื่นชม
“Pasolini” เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน หนัง ใหม่ประเด็นของภาพยนตร์ประเภทนี้คือการใช้เวลาอยู่ในห้องเดียวกันกับ และบางครั้งก็อยู่ในใจของอีกคนหนึ่ง—โดยจะใคร่ครวญถึงพวกเขาหรือในความคิดเกี่ยวกับพวกเขา จากนั้นกลับบ้านและคิดถึงคนๆนั้น “พาโซลินี” ใช้ประโยชน์จากแนวทางแบบเก่าให้เกิดประโยชน์สูงสุด จัดฉากที่เราสามารถอยู่กับพาโซลินีหรืออยู่กับความคิดของเขา และขอให้เราอยู่ที่นั่นสักพัก จนกว่าภาพยนตร์จะพร้อมเดินหน้าเรื่องอื่น . มีห้าหรือหกฉากในภาพยนตร์เรื่องนี้ที่ทำให้ฉันรู้สึกหนาวสั่นเมื่อนึกถึงฉากเหล่านี้ เกือบทั้งหมดดูเหมือนไม่มีอะไรมากเมื่อคุณเห็นสรุปในหน้า
สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือตอนที่พาโซลินีกล่าวถ้อยแถลงที่ยาวและคมคายแก่นักข่าวเกี่ยวกับสภาวะหนัง2023ทางจิตวิญญาณ การเมือง และเศรษฐกิจของโลก จากนั้นจึงยืนขึ้นและอำลาเขา กล้องจับจ้องที่ Pasolini ในระยะใกล้: บนใบหน้าที่เหนื่อยล้า ตื่นตัว และริ้วรอยลึกของ Dafoe “I’ll Take You There” โผล่ขึ้นมาในซาวด์แทร็กอย่างไม่ลงรอยกัน และกล้องจับจ้องไปที่ Pasolini โดยไม่ยอมตัดออกในขณะที่เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาและเบือนหน้าไปด้านใดด้านหนึ่งเล็กน้อย
จากนั้นภาพลำดับของอัลฟ่า โรมิโอของ Pasolini ihdmovieแล่นผ่านถนนในกรุงโรมในยามค่ำคืน ผู้กำกับกำลังค้นหาการเผชิญหน้า—ไม่ว่าจะเรื่องเพศหรือเรื่องส่วนตัว เรายังไม่ทราบ เวลาที่ผ่านไปตั้งแต่เพลงป๊อปที่ร่าเริงและเจ้าชู้ดังเข้ามาในเพลงจนถึงตอนที่เราเห็นพาโซลินีอยู่หลังพวงมาลัยรถคือเกือบหนึ่งนาที ซึ่งเป็น 1 ใน 84 ของเวลาฉายทั้งหมดของภาพยนตร์
มันเป็นนิรันดรของความว่างเปล่าและทุกสิ่งทุกอย่าง มันเป็นโอกาสที่จะ เป็น
นี่คือสิ่งที่นำมาจาก Pasolini นี่คือสิ่งที่จะถูกพรากไปจากพวกเราทุกคนในที่สุด